Het is werkelijk fantastisch:
de havenkraan
havenkraan - onder in 't midden de tweede lift
de tweede lift...
sta je in de lift en kijk je naar boven...
wouter in de lift
proosten in de havenkraan
hmm... uitzicht verveelt. dan gaan we draaien...
...vanuit de stuurcabine
kamer in havenkraan, op de voorgrond de lift
uitzicht over harlingen
zelfportretje op het dak van de kraan
donderdag 17 juni 2010
zondag 13 juni 2010
dinsdag 9 februari 2010
Weer een nutteloos produkt
Gisteren weer een zinloos produkt gekocht.
Niet dat dat nou zovaak gebeurt, gelukkig.
Maar nu dus wel.
Eerst even een kort intro:
Ik ben te hard van stapel gelopen, letterlijk, met m’n hardlooptraining en heb nu dus een hamstringblessure. Niet zomaar een spierpijntje – nee, een echte overbelasting. Niet verwonderlijk, het is echt iets voor mij, weet nooit maat te houden, altijd te veel willen, dat soort dingen.
Dus toen.
Toen dacht ik – daar moet maar even een elastisch geval omheen. Bij AlbertHeijn te koop, welja. In een schapje liggen knie-, enkel, polsbandages etcetera, maar niks voor de hamstring. Misschien omdat de meesten met een hamstringblessure verstandiger zijn en geen bondages bij de kruidenier halen?
Jammer.
Maar wat zie ik nu: er zijn wel warmtepleisters van Hansaplast! Ideaal: ‘voor vermoeide en overbelaste spieren, geeft urenlang warmte af’, aldus de verpakking. Blij mik ik het produkt op de Maasdammer en de Gelderse Gerookte in mijn mandje.
Op mijn werk spoed ik mij naar het toilet, want om nou en-plein-public je broek te laten zakken en een grote, rare pleister op je achterkant van je bovenbeen te proberen te plakken, dat vind ik dan ook weer zoiets.
Op het toilet haal ik de enorme pleister uit zijn verpakking (er zitten er twee in, voor 4,95 euro). De beschermfolie eraf en daar sta je dan, met een plakker ter grootte van een a5je. Poging 1 mislukt, omdat ik te onhandig loop te friemelen met één hand links van m’n been en de andere tussen beide benen door.
Hij plakt aan elkaar. Eerst een beetje, vervolgens steeds meer. Kut.
Maar - ik heb er nog één.
Nu lukt ’t wel, maar ik vergeet wat ik bij de eerste wel deed. Namelijk zorgen dat je huid gestretched is op het moment dat je een pleister plakt.
Dat weet iedereen van kinds af aan. Vinger eerst buigen, dan de pleister erop – anders gaat ‘ie ‘trekken’.
Ik verlaat de wc, de prullenbak vol abominabel grote beschermvellen achterlatend. De schoonmaker zal wel denken, wie heeft er een dusdanig formaat maandverband nodig?
Dan ga ik op mijn (buro)stoel zitten en sta meteen weer op, auw! Bij buiging van m’n been trekt mijn hele vel uit elkaar! Zeer voorzichtig ga ik weer zitten. Maar dit is niet uit te houden, dus na een kwartier ga ik weer naar het toilet.
Misschien kan ik hem losmaken en wat minder strak weer vastplakken.
Op de verpakking stond “een eenmaal losgemaakte pleister kan niet weer worden vastgemaakt”, en inderdaad. Nou ja – dan maar eraf. Maar dát is een probleem. Ik moet weer denken aan kinderen (trek de pleister er in één keer af, dat doet het minste zeer. Pijn bedoel ik).
Okee.
Met een enorme ruk trek ik aan de warmtepleister. Tering! Dat doet pijn, allejezus. Tot mijn verdriet zie ik dat er maar een achtste deeltje los is.
Nog zeven keer trek ik als een bezetene aan de lap op mijn been – dan is hij los. De vorm van de pleister (met allemaal kleine gaatjes) staat gegraveerd in mijn been. Nu komt de warmte inderdaad ja: ik sta in de fik. Van de pijn in plaats van van de weldadige warmte.
Dat was gisteren.
Mijn spierblessure is nog precies even erg.
Ik ga maar sporten, denk ik. Kan ik daarna in de sauna bijkomen.
Niet dat dat nou zovaak gebeurt, gelukkig.
Maar nu dus wel.
Eerst even een kort intro:
Ik ben te hard van stapel gelopen, letterlijk, met m’n hardlooptraining en heb nu dus een hamstringblessure. Niet zomaar een spierpijntje – nee, een echte overbelasting. Niet verwonderlijk, het is echt iets voor mij, weet nooit maat te houden, altijd te veel willen, dat soort dingen.
Dus toen.
Toen dacht ik – daar moet maar even een elastisch geval omheen. Bij AlbertHeijn te koop, welja. In een schapje liggen knie-, enkel, polsbandages etcetera, maar niks voor de hamstring. Misschien omdat de meesten met een hamstringblessure verstandiger zijn en geen bondages bij de kruidenier halen?
Jammer.
Maar wat zie ik nu: er zijn wel warmtepleisters van Hansaplast! Ideaal: ‘voor vermoeide en overbelaste spieren, geeft urenlang warmte af’, aldus de verpakking. Blij mik ik het produkt op de Maasdammer en de Gelderse Gerookte in mijn mandje.
Op mijn werk spoed ik mij naar het toilet, want om nou en-plein-public je broek te laten zakken en een grote, rare pleister op je achterkant van je bovenbeen te proberen te plakken, dat vind ik dan ook weer zoiets.
Op het toilet haal ik de enorme pleister uit zijn verpakking (er zitten er twee in, voor 4,95 euro). De beschermfolie eraf en daar sta je dan, met een plakker ter grootte van een a5je. Poging 1 mislukt, omdat ik te onhandig loop te friemelen met één hand links van m’n been en de andere tussen beide benen door.
Hij plakt aan elkaar. Eerst een beetje, vervolgens steeds meer. Kut.
Maar - ik heb er nog één.
Nu lukt ’t wel, maar ik vergeet wat ik bij de eerste wel deed. Namelijk zorgen dat je huid gestretched is op het moment dat je een pleister plakt.
Dat weet iedereen van kinds af aan. Vinger eerst buigen, dan de pleister erop – anders gaat ‘ie ‘trekken’.
Ik verlaat de wc, de prullenbak vol abominabel grote beschermvellen achterlatend. De schoonmaker zal wel denken, wie heeft er een dusdanig formaat maandverband nodig?
Dan ga ik op mijn (buro)stoel zitten en sta meteen weer op, auw! Bij buiging van m’n been trekt mijn hele vel uit elkaar! Zeer voorzichtig ga ik weer zitten. Maar dit is niet uit te houden, dus na een kwartier ga ik weer naar het toilet.
Misschien kan ik hem losmaken en wat minder strak weer vastplakken.
Op de verpakking stond “een eenmaal losgemaakte pleister kan niet weer worden vastgemaakt”, en inderdaad. Nou ja – dan maar eraf. Maar dát is een probleem. Ik moet weer denken aan kinderen (trek de pleister er in één keer af, dat doet het minste zeer. Pijn bedoel ik).
Okee.
Met een enorme ruk trek ik aan de warmtepleister. Tering! Dat doet pijn, allejezus. Tot mijn verdriet zie ik dat er maar een achtste deeltje los is.
Nog zeven keer trek ik als een bezetene aan de lap op mijn been – dan is hij los. De vorm van de pleister (met allemaal kleine gaatjes) staat gegraveerd in mijn been. Nu komt de warmte inderdaad ja: ik sta in de fik. Van de pijn in plaats van van de weldadige warmte.
Dat was gisteren.
Mijn spierblessure is nog precies even erg.
Ik ga maar sporten, denk ik. Kan ik daarna in de sauna bijkomen.
maandag 11 januari 2010
Sylvestercross 2009
31 december 2009 weer de Sylvestercross gelopen. En 'en passent' nog even korte metten gemaakt met mijn voorgangster, op het laatste moment afgetroefd. Weer sneller (21:43) dan de vorige x, volgende x ga ik 'm onder de twintig lopen.
Labels:
cross,
crossen,
hardlopen,
oudjaarsdag,
sylvestercross
donderdag 17 december 2009
dinsdag 8 december 2009
Dikke wielen.
Ik ben echt dol op alles wat dikke wielen heeft en waarmee je dus overal waar God het verboden heeft kan rijden. Hieronder een paar juweeltjes:
0. all-terrain skateboard
Nieuw. zojuist toegevoegd.
1. all-terrain ligfiets
Tja, mountainbiken op een ligfiets lijkt me toch niet zo comfortabel.
2. all-terrain skates
Niks asfalt, gewoon door de bossen.
3. all-terrain babywandelwagen
Lekker met je kind door de drek hollen.
4. all-terrain segway
Hier hoef ik niks aan toe te voegen.
5. all-terrain rollator.
Voor de minder validen onder ons: tóch lopen op het strand of door de modder.
6. all-terrain rolstoel
Geweldig design, super ding. Je zou bijna... nee dat is onzin. Maar als je dan toch een rolstoel nodig hebt, dan maar zo één.
Info:
all terrain skateboard
ligfiets Hase
skates Trialskate
wandelwagen Britax
segway All terrain segway
rollator Trionic
rolstoel Trekinetic
0. all-terrain skateboard
Nieuw. zojuist toegevoegd.
1. all-terrain ligfiets
Tja, mountainbiken op een ligfiets lijkt me toch niet zo comfortabel.
2. all-terrain skates
Niks asfalt, gewoon door de bossen.
3. all-terrain babywandelwagen
Lekker met je kind door de drek hollen.
4. all-terrain segway
Hier hoef ik niks aan toe te voegen.
5. all-terrain rollator.
Voor de minder validen onder ons: tóch lopen op het strand of door de modder.
6. all-terrain rolstoel
Geweldig design, super ding. Je zou bijna... nee dat is onzin. Maar als je dan toch een rolstoel nodig hebt, dan maar zo één.
Info:
all terrain skateboard
ligfiets Hase
skates Trialskate
wandelwagen Britax
segway All terrain segway
rollator Trionic
rolstoel Trekinetic
Labels:
all terrain rolstoel,
all-terrain,
buggy,
dikke wielen,
fat tyres,
ligfiets,
mountainbike,
rollator,
skates,
wandelwagen
zondag 29 november 2009
Hoe GROTER hoe beter?
Gisteren ging ik koken, een maaltijd waarin ook champignons moesten. Ik naar Albert Heijn omdat ik geen zin had (eerst) naar de verderop gelegen Lidl te gaan.
Op zoek naar van die blauwe bakjes, met 250 gram champignons.
Maar die hebben ze niet meer.
Nu zijn het 400 grams bakjes, veel groter, maar met minder champignons. Hoe kan dat?
Omdat ze veel te GROOT zijn, vol met groeihormonen (als dat al kan bij groente).
Het is echt te belachelijk voor woorden, het lijken wel hockeyballen. Zo ook, afgelopen zomer met die ReuzeAardbeien, deze waren soms zo groot dat er maar vijf in een bakje pasten (dat is een beetje overdreven, maar goed). Ongeveer zo groot als een mandarijn.
En waarom is dit allemaal? Omdat Nederlanders het grootste volk ter wereld zijn? Dat op zich is al zo genant stompzinnig.
De champignons smaakten nog best aardig, een beetje verdund misschien, echter dat kon niet gezegd worden van deze aardbeien: te zoet, totaal nepperig smaakten zij naar gezoete aardbeienjam. Ik had 'n kleintje in de tuin die, okee, eigenlijk weer wat te klein was, zeg formaat erwt, maar hij smaakte wel zoals hoort bij fruit: naar fruit, naar grond, naar groen gebladerte, sappig en mild.
Walgelijk, dat grote gedoe.
Op zoek naar van die blauwe bakjes, met 250 gram champignons.
Maar die hebben ze niet meer.
Nu zijn het 400 grams bakjes, veel groter, maar met minder champignons. Hoe kan dat?
Omdat ze veel te GROOT zijn, vol met groeihormonen (als dat al kan bij groente).
Het is echt te belachelijk voor woorden, het lijken wel hockeyballen. Zo ook, afgelopen zomer met die ReuzeAardbeien, deze waren soms zo groot dat er maar vijf in een bakje pasten (dat is een beetje overdreven, maar goed). Ongeveer zo groot als een mandarijn.
En waarom is dit allemaal? Omdat Nederlanders het grootste volk ter wereld zijn? Dat op zich is al zo genant stompzinnig.
De champignons smaakten nog best aardig, een beetje verdund misschien, echter dat kon niet gezegd worden van deze aardbeien: te zoet, totaal nepperig smaakten zij naar gezoete aardbeienjam. Ik had 'n kleintje in de tuin die, okee, eigenlijk weer wat te klein was, zeg formaat erwt, maar hij smaakte wel zoals hoort bij fruit: naar fruit, naar grond, naar groen gebladerte, sappig en mild.
Walgelijk, dat grote gedoe.
donderdag 29 oktober 2009
maandag 19 oktober 2009
Mountainbiken in Noord-Brabant
Lekker mountainbiken in de bossen bij Vlierden
Makkelijk trajectje - droge bosgrond, -wortels en zand. Bijna geen modderplassen: jammer
Na 4 kilometer de ketting er al afgeragd :D
Makkelijk trajectje - droge bosgrond, -wortels en zand. Bijna geen modderplassen: jammer
Na 4 kilometer de ketting er al afgeragd :D
Labels:
deurne,
mountain biken,
noord-brabant,
single track,
vlierden
zondag 4 oktober 2009
Dierendag
Abonneren op:
Posts (Atom)