Nieuw! Een poll.

Vanaf heden is er een poll actief op mijn blog. Zie rechts.
Stem zo vaak mogelijk - dan kan ik zien of hij behoorlijk werkt...
Jammer is wel dat de layout van de uitslag enigszins wordt verjammerd door een aantal advertenties, maar ja - hij is wel gratis. En ik ga er natuurlijk niet voor betalen...

Ontsnapt

Ik las een boek tijdens mijn vakantie. Dit was een boek van het soort waar je je overdag op verheugt om er 's avonds, in bed, in te lezen. Zo'n boek wat je zo bezighoudt, dat je denkt aan de hoofdpersoon terwijl je er niet in aan het lezen bent.

In dat boek werd zelfmoord plegen benoemd als 'ontsnappen'. 'Ontsnappen' aan het leven dus. Zo kan je dus zeggen 'die-en-die is ontsnapt'. Om te voorkomen dat mensen ontsnapten moesten ze in dat boek dus worden bewaakt, maar dat terzijde.

Ik vind 'ontsnappen' een passende, mooie terminologie. Want ontsnappen in de traditionele zin van het woord, doe je omdat je het graag wil, daar kan niemand omheen. En het heeft iets spannends, iets geheims.
Misschien heb ik het allemaal verkeerd begrepen, sorry dan meneer van der Jagt, maar ik vind het een goed woord.

Voetje [2]

Het is nu ruim anderhalve week geleden, van mijn voetje. Het is niet meer rood, niet meer dik, en nog maar een beetje blauw. Maar het is nog steeds kinderachtig pijnlijk.

Vandaag had ik een overlegje - waarbij ik staand wat uitlegde. Een burostoel, zo eentje met van die wieltjes, reed zachtjes tegen mijn voet aan. Ik kromp ineen, mijn collega die het nog niet wist, vroeg zich verbaasd af waarom ik me zo enorm aanstelde.
Toch ga ik nog niet naar de huisarts. Trouwens, ze doen er toch niks aan, aan een gebroken teen.

Voetje

Afgelopen zaterdag heb ik het kleinste ledemaatje dat in mijn lichaam aanwezig is, mijn linker kleine teentje, amper twee centimeter lang - zo ongelooflijk hard tegen de tuindeur te pletter gelopen, dat ik wilde huilen.
Ik trok mijn sok uit en er openbaarde zich geen bloedbad, iets wat ik wel had verwacht. Sterker nog, er was niks te zien!
De volgende dag echter, was mijn voorvoet blauw, mijn teen rood met een donkerrode band aan de rechterkant van de teen. Dik ook. En pijnlijk.
Ik dacht 'het gaat wel over' maar nee - het blijft pijn doen. Weliswaar iets minder dan in het begin, het blauw is ook grotendeels weg, maar het blijft pijn doen. Lopen gaat minder... Moet ik nu naar de huisarts..?..?..?

Bij de beesten af

Op tv is er nu zo'n onzinnige programmareeks: 'de 25'.
'De 25 meest spannende tv-momenten' bijvoorbeeld, of 'de 25 meest opvallende dikkerds'. Erg boeiend allemaal, vooral omdat volstrekt onduidelijk is wie heeft bepaald wat er in de lijst komt en wat niet.
Ik kan ook van dat soort onzinnige lijstjes maken.
De 7 (25 vind ik te arbeidsintensief).
Vandaag beginnen we met de eerste:

De 7 gruwelijkste dingen die ik heb gedaan met dieren
-de volgorde is willekeurig-

1. Het doodtrappen van de rat een paar maanden geleden
(maar die was zelf al begonnen met doodgaan);
2. Zout op een slak mikken, want ik had gehoord dat ze daar zo leuk op reageerden.
En inderdaad (ik had direkt spijt, maar toen was het te laat);
3. Een muis gedood door er een stoeptegel op te laten vallen;
4. Met een vriendenclubje een forel gedood : gevangen en de keel doorgesneden. En opgegeten, dat dan weer wel;
5. Met een luchtbuks een duif beschoten, omdat 'ie zo'n herrie maakte en ik mijn examens moest leren;
6. Mieren doodgebrand met behulp van een vergrootglas en de zon;
7. Geheel per ongeluk:
diverse levende hommels in tweeën gebroken toen ik werkte bij een hommelkwekerij.

Maar: nu ben ik nooit meer gemeen tegen dieren. De meeste van bovengenoemde overtredingen vonden plaats in mijn jeugd.

Asielpoes wordt Huispoes

Gisteren is er iets heel bijzonders gebeurd.
Ik zat in de tuin, komt opeens Wampie-poes aangelopen, hij springt bij mij op schoot, gaat liggen, legt z'n kop tegen mijn voet en gaat slapen!
Hij heeft nog nooit vrijwillig op schoot gezeten, laat staan dat hij op schoot sprong! Hij hield het zo'n twee minuten vol, daarna sprong hij eraf.
Maar dit is het begin van de volgende stap in het vertrouwensproces. Mag ook wel, na vijf jaar.

at the car wash

Vandaag ben ik voor het eerst in mijn leven in een autowasstraat geweest. En wat voor één! Ik deed het meest uitgebreide wasprogramma: wassen, poetsen, velgen, inclusief coconut wax. Wat dat ook moge zijn...
Eerst gaan er drie man tegelijk met diverse spuit-, spons- en sproeidingen je auto te lijf; schuim spat in het rond. Terwijl je alleen maar zit te zitten, raampjes dicht natuurlijk. Dan mag je de wasstraat in, 'laat u het stuur maar los, mevrouw', en ga je over een soort van rails de straat in, je hoeft niks te doen, alles gaat vanzelf. Heftig roze en blauw schuim, krachtige borstels. En daarna een overvloed aan water. Vervolgens de droogmachine, die -god weet hoe- je auto binnen een minuut droog heeft. Uitrijden en klaar! Ik zag wel wat kalkvlekjes op de ruiten en de spiegels, al te hardnekkige insectresten zijn er ook niet af, maar voor de rest: top.
En leuk! Thuisgekomen moest de stofzuiger eraan te pas komen om de binnenkant ook zo spik en span te krijgen.

Riool

Gisteren was de riolering verstopt. Eigenlijk al veel langer, maar gisteren kwam er een mannetje om dat te verhelpen.
Het was de riolering die aan de buitenzijde van het huis in een soort regenpijp loopt, waar de bovenburen o.a. hun wasmachine in legen. Op zich is dat al vreemd.
Maar goed, het mannetje draaide met zijn blote handen de pijp een kwartslag en hij was los. Inderdaad stond de andere kant helemaal vol afschrikwekkend stinkend water. Maar daar wist hij wel raad mee. Met een slang van ongeveer drie centimeter doorsnede spoot hij onder hoge druk de verstopping weg.
Dat door de druk de WC bepoept toiletpapier en water heeft uitgespuwd, en nu de regenpijp bij de bovenburen kapot is en dus al het afvalwater in mijn tuin stroomt, dat dat is dan wel weer jammer.
Ik denk dat hij nog een keer terug moet komen.