Achter het net

Vandaag reed ik van Eindhoven naar Rotterdam via Tholen.
Tholen, ja.
Tholen ligt, als ik me niet vergis, op Tholen.
En dat is weer een onderdeel van Zeeland.
Ik was eigenlijk op weg naar Yerseke, om een beetje mosselen-sfeer te proeven, omdat wij wat doen voor een bedrijf dat wat doet met mosselen.
Ik dacht, ik rijd eerst eens richting Vlissingen. Je kan namelijk kiezen tussen Vlissingen en Breda, ergens op weg naar Rotterdam. Dan kijk ik daarna wel op de kaart. Ik had immers geen flauw idee waar Yerseke ligt, behalve dan dat het in Zeeland is wist ik niks.
Toen ik een flink eind na de splitsing eens een parkeerplekje opzocht bleek dat ik de kaart niet bij me had. Ook Maxima, pardon, mijn tomtom met Maxima-stem (overigens erg grappig: "Probeer om te draaien. O, maar wel voorziechtig hoor, anders word ik mieselijk") had ik niet bij me.
Mobiele motorola had een lege accu...
Geen nood, dacht ik, ik ga naar een tankstation en doe daar net of ik een kaart van Nederland wil kopen, kijk intussen stiekem op het Zeelandgedeelte en koop een rolletje drop van 75 cent.
Daar was mijn tankstation: de Wouwse Plantage.
Alles hadden ze hier: autobladen, autodrop, auto-onderdelen, autowasmiddeltjes, pornobladen.... Maar geen kaart van Nederland. Wel hing er buiten op de gevel een kaart van de stad Bergen op Zoom. Wow, interessant!
Nou ik rijd wel weer verder.
Even later was daar de afslag Tholen. Ik kon me herinneren van de aardrijkskundelesjes uit de derde dat dat een eiland was van Zeeland. Misschien dat Yerseke op dit eiland lag...? Zo niet, nou ja dan niet.
Het was een mooie weg, dat dan weer wel. Zo eentje met een groene lijn in het midden, dat betekent dat je er 100 mag.
Enfin, om het verhaal kort te maken: na Tholen, het dorp Tholen, vond ik Yerseke niet en ben ik met een noodvaart (140 km/h) naar Rotterdam gesjeesd. Een klein uurtje later ontdekte ik thuis in de Bosatlas dat ik er vlakbij geweest was: had ik tien kilometer verder doorgereden op de A-zoveel naar Vlissingen dan had ik de afslag naar het pittoreske vissersdorpje zeker niet gemist.
Geeft me een beetje dat achter-het-net vissen gevoel...

Verhaal of niet

Ik zag zojuist op teevee een documentaire over een voormalig-oostblokse vrouw die in Zweden reed met een auto, het was stikdonker, ze wist niet waar ze was. Ik had geen idee waar die documentaire over ging, ik kwam net binnen van het vuilniszakken buitenzetten in de regen. Maar het deed me denken aan toen ik in 1986 in Ierland weliswaar wel wist waar ik was -ongeveer-, maar het ook zo stikdonker was; je zag geen hand voor ogen.
Ik dacht, daarover moet ik toch eens een keer schrijven op m'n blog.
Toen vertelde de vrouw dat haar moeder was vermoord, op een dag, zomaar.
En daar hield de vergelijking op. De film ging er vast over dat deze Oostblokse zich in Zweden bevond, na het moeten overleven van dit familiedrama. En ik wilde gewoon gezellig gaan vertellen over een vakantietje in een heel dichtbij, even westers als veilig land, waar ik na het drinken van een paar biertjes een donker landwegje moest aflopen naar een rustig gelegen jeugdherberg...
Maar niet doen dus.