Is het geen snoepje?

Mijn hand

Gisteravond ging ik mijn kat een kledder antivlooienmiddel geven. Het is van dat spul dat in een soort pipetje zit, dat je dan in zijn nek moet legen. Zodat 'ie bij het zichzelf wassen het niet oplikt. Want katten kunnen niet bij hun nek, schijnt.
Om geld te besparen hebben we capsules voor 'een grote hond', Uit die capsules moet je dan een kwart uit zien te halen en dat doen we dan met een injectiespuitje. Met naald. Ik heb dit al zo vaak gedaan dat ik dus totaal onvoorzichtig en te snel te werk ga, en opeens voel ik een scherpe prik in m'n vinger. 'Nou ja, eerst even dat vlooienmiddel toedienen,' dacht ik, 'kijk ik zo wel in hoeverre het ernstig is.' Maar voordat ik kan toeslaan vallen er grote rode druppels in kats vacht. Ik bekijk mijn linkerhand, die zit werkelijk onder het bloed!
Van 1 zo'n prikje! Alles kleeft en alles is rood. En blauw. Als ik m'n hand heb schoongewassen blijkt dat de naald dwars door m'n middelvinger is gegaan: twee wondjes, met daartussen een forse blauwe plek. Kan je toch nagaan hoe scherp die naalden zijn, ik voelde bijna niks. Stomme kat ook, met z'n stomme vlooien!

Klimtantalus

Vandaag zag ik een aankondiging van Everest - een film die in de bioscoop gaat komen, of zo. Ik weet niet eens precies wat, maar ik baalde. Dat ik niet meer klim, omdat het niet meer kan.
Niet dat ik ooit de Everest had kunnen beklimmen, daarvoor was ik nou ook weer niet goed genoeg. Hoewel, ik was eigenlijk best goed. Tijdens een cursus rots - in Spanje, Costa Blanca - klom ik ooit een 6a voor. Dat is heel wat - het was dan ook verschrikkelijk moeilijk. Het was zo'n gevecht en kostte zo'n enorme concentratie dat de instructeur beneden de mede-cursisten verbood fotocamera's te pakken, dat zou kunnen afleiden met een val tot gevolg.
Maar het lukte wel, en wat was ik trots. Helaas zijn er dus geen foto's van...
Wel is hier een foto waar ik aan het werk ben in het ijs.
Ook zo jammer dat dat niet meer kan, het is om te huilen.

ADHD-TV

Dat stomme gezeur van UPC over digitale TV en over HDTV. Ik word daar echt niet goed van. Ik wil gewoon analoog blijven kijken en niet hoeven kiezen uit tienduizend zenders – waardoor je hele avond verpest wordt door het eindeloos drukken op de knopjes van je afstandsbediening. Vroeger - ja, vroeger, ja, hadden we tenminste maar zes zenders en moest je lopen naar de televisie. Nu weet ik niet eens meer waar Duitsland 1,2 en 3 zitten, áls ze er überhaupt nog zijn.
Je moet natuurlijk niet klagen over technologische ontwikkelingen: internet, mobiele telefonie, glasvezelkabel, het is allemaal fantastisch. Maar het lijkt wel alsof er door het enorme aanbod onevenredig veel bagger bij komt. Hoe meer keuze, hoe minder behoorlijke programma’s en hoe meer en hoe harder er geschreeuwd moet worden om boven alles uit te komen. Wat mij betreft: wég met de ADHD-TV.

Belofte maakt schuld

Boven mijn blog staat 'elke dag minimaal en maximaal 1 post'. Dat ga ik dan toch maar weer doen. Alhans - toch wat vaker dan de afgelopen anderhalve maand. Want er gebeuren af en toe toch te leuke en te bizarre, te stomme en te geweldige dingen om niet te schrijven. En zolang ik het zelf nog leuk vind om het terug te lezen, ga ik er gewoon mee door. In ieder geval moet mijn blog met redelijk fatsoen 1 jaar kunnen worden.