Vanmorgen hoorde ik op de radio weer zo'n dom bericht. Niet dat je ooit wat slims hoort op de radio, maar dit sloeg echt alles.
Ergens in Den Haag heeft men zo'n last van spreeuwen dat men nepuilen gaat plaatsen.
Degene die dit heeft bedacht werd geïnterviewd:
De interviewer: "Die nepuilen hè, lijken die nou op echte uilen?"
Antwoord: "Ja, nou ja, die nepuilen die lijken op echte nepuilen."
Zucht...
Interviewer: "Eh okee, en eh - bewegen die nepuilen nog?"
Antwoord: "Nou nee. Ja, één. Eén zit er in een boom en de andere zit stil, op een bewegende paal."
Een wat?
Eén zit er op een bewegende paal!
Ik denk dat ze geen last meer zullen hebben van de spreeuwen. Die hebben zich doodgelachen!
donderdag 18 december 2008
maandag 3 november 2008
Live at Red Rocks
Laatst las ik de OOR en zag daarin dat de dvd 'Under a Blood Red Sky' van U2 (her?)uitgegeven werd. Ik dacht bij mezelf eerst 'wat een onzin, dat kan je toch allemaal downloaden'... totdat ik luttele seconden later moest denken aan ... eh - mijn jeugd.
Ik had net een zwartwitteevee op mijn kamer, zo eentje met een scherm zo groot als een bedorven laptop, met twee draaiknoppen: 1 voor de vhf en een andere voor de uhf. Voorkeuze, dat had 'ie niet, om van een afstandsbediening nog maar te zwijgen. Een jaar of vijftien of zestien was ik, en ik was naar mijn kamer gelopen rond een uur of elf 's avonds en draaide verveeld aan het televisiewieltje. Plotseling zag ik -op een Duiste zender- een kasteelachtig podium gehuld in nevelen en er klonk een muziek uit de gare luidsprekertjes - een muziek, ik had het nog noooit gehoord.
Dit was gaaf! Met open mond staarde ik naar het beeldscherm, waar vier mannen stonden te zingen en te drummen en gitaar te spelen. Ik had geen flauw benul wie het waren (maar Duits kon het niet zijn), maar ik was compleet verkocht. Het concert duurde toen nog ongeveer driekwartier en al die tijd heb ik, de volumeknop steeds verder schuifend, zowat in het beeldscherm gezeten.
Korte tijd later kocht ik de elpee - heb hem op beide zijden van een cassettebandje* gekopieerd, zodat ik hem niet steeds in mijn niet-auto-reverse-deckje hoefde terug te spoelen - heb hem gekoesterd en soms wel zes keer op een avond achter elkaar afgespeeld, totdat ik een cdspeler kocht.
Nooit heb ik de elpee meer gedraaid, hem zelfs niet op een cd gebrand.
Maar die beelden - die moet ik toch, na 25 jaar, terugzien.
Ik ga 'm kopen.
Gelukkig kan mijn kleuren-tv nog op zwartwitstand...
Ik had net een zwartwitteevee op mijn kamer, zo eentje met een scherm zo groot als een bedorven laptop, met twee draaiknoppen: 1 voor de vhf en een andere voor de uhf. Voorkeuze, dat had 'ie niet, om van een afstandsbediening nog maar te zwijgen. Een jaar of vijftien of zestien was ik, en ik was naar mijn kamer gelopen rond een uur of elf 's avonds en draaide verveeld aan het televisiewieltje. Plotseling zag ik -op een Duiste zender- een kasteelachtig podium gehuld in nevelen en er klonk een muziek uit de gare luidsprekertjes - een muziek, ik had het nog noooit gehoord.
Dit was gaaf! Met open mond staarde ik naar het beeldscherm, waar vier mannen stonden te zingen en te drummen en gitaar te spelen. Ik had geen flauw benul wie het waren (maar Duits kon het niet zijn), maar ik was compleet verkocht. Het concert duurde toen nog ongeveer driekwartier en al die tijd heb ik, de volumeknop steeds verder schuifend, zowat in het beeldscherm gezeten.
Korte tijd later kocht ik de elpee - heb hem op beide zijden van een cassettebandje* gekopieerd, zodat ik hem niet steeds in mijn niet-auto-reverse-deckje hoefde terug te spoelen - heb hem gekoesterd en soms wel zes keer op een avond achter elkaar afgespeeld, totdat ik een cdspeler kocht.
Nooit heb ik de elpee meer gedraaid, hem zelfs niet op een cd gebrand.
Maar die beelden - die moet ik toch, na 25 jaar, terugzien.
Ik ga 'm kopen.
Gelukkig kan mijn kleuren-tv nog op zwartwitstand...
maandag 27 oktober 2008
Nieuw objectief!
Eindelijk, ik had salaris binnen, heb ik datgene aangeschaft waar ik al weken, zo niet maanden, van droomde.
Waren het die unieke lederen laarzen? Was het dat onweerstaanbare parfum? Of wellicht die oogverblindende lichtmetalen (alfa!-)velgen?
Nee, niets van dat triviaals, van ordinaire koopverslaving getuigende flauwekul, van die zooi waar je geen reet aan hebt; nee, het is de
60mm macrolens van Nikon.
Goed, kost een paar centen (EUR 379,-), maar dan heb je wat!
En hij is scherp! Een macrolens, waarmee ik eindelijk objecten van dichtbij kan fotograferen. Heel dichtbij. Kijk maar naar de eerste testjes... en ja, het begint natuurlijk met een witte poezenvoet...
Waren het die unieke lederen laarzen? Was het dat onweerstaanbare parfum? Of wellicht die oogverblindende lichtmetalen (alfa!-)velgen?
Nee, niets van dat triviaals, van ordinaire koopverslaving getuigende flauwekul, van die zooi waar je geen reet aan hebt; nee, het is de
60mm macrolens van Nikon.
Goed, kost een paar centen (EUR 379,-), maar dan heb je wat!
En hij is scherp! Een macrolens, waarmee ik eindelijk objecten van dichtbij kan fotograferen. Heel dichtbij. Kijk maar naar de eerste testjes... en ja, het begint natuurlijk met een witte poezenvoet...
maandag 13 oktober 2008
Fluisteren tussen het riet...
Gisteren zou het mooi herfstweer worden dus wij gingen fluisteren.
Dat wil zeggen, met een fluisterboot op het water, in dit geval de Weerribben nabij Giethoorn.
Een fluisterboot?
Dat is een bootje, formaat roeiboot, dat met een electromotor wordt aangedreven.
Het ding moet worden opgeladen en kan daarna 8 uur vrij varen. Het voordeel is dat je niet zo'n pestherrie maakt als met een motorboot. Eigenlijk hoor je vrijwel niks, behalve het zachte gezoem van het schroefje, dat zo groot is als de schotel van een kop-en-schotel. Geluid: ongeveer zoals een wasmachine is z'n zachtste fase. Je gaat dan ook niet hard, hooguit 6 of 7 km/h. Maar dat is nou juist het goeie ervan. Je kan lekker truttig gaan vogelen met zo'n boot, of gewoon een beetje luieren, of, wat ik deed, foto's maken.
Echt goed voor de conditie is het niet: je doet niks.
Volgende keer gaan we wel weer kanovaren
Dan nu een paar foto's
Deze is vanuit het hotel te Zwartsluis:
En deze zijn onderweg.
Dat wil zeggen, met een fluisterboot op het water, in dit geval de Weerribben nabij Giethoorn.
Een fluisterboot?
Dat is een bootje, formaat roeiboot, dat met een electromotor wordt aangedreven.
Het ding moet worden opgeladen en kan daarna 8 uur vrij varen. Het voordeel is dat je niet zo'n pestherrie maakt als met een motorboot. Eigenlijk hoor je vrijwel niks, behalve het zachte gezoem van het schroefje, dat zo groot is als de schotel van een kop-en-schotel. Geluid: ongeveer zoals een wasmachine is z'n zachtste fase. Je gaat dan ook niet hard, hooguit 6 of 7 km/h. Maar dat is nou juist het goeie ervan. Je kan lekker truttig gaan vogelen met zo'n boot, of gewoon een beetje luieren, of, wat ik deed, foto's maken.
Echt goed voor de conditie is het niet: je doet niks.
Volgende keer gaan we wel weer kanovaren
Dan nu een paar foto's
Deze is vanuit het hotel te Zwartsluis:
En deze zijn onderweg.
zondag 21 september 2008
Lapjeskatje klimt in pergola...(Fotostripje)
Onze tuin loopt vol katten, de meesten zijn niet van ons. Eigenlijk is er maar één echt van ons, hem noemen we de 'witte neus' omdat hij weliswaar een luipaardstipjesvacht heeft - maar een neus zo wit als een skipiste.
Maar goed - vandaag zat er een heel kleintje die nog niet zo goed in de gaten heeft wat (hij) allemaal kan en wat niet.
Bekijk de fotostrip... :)
Maar goed - vandaag zat er een heel kleintje die nog niet zo goed in de gaten heeft wat (hij) allemaal kan en wat niet.
Bekijk de fotostrip... :)
dinsdag 9 september 2008
maandag 8 september 2008
zondag 17 augustus 2008
Klimwand: eindelijk af!!!!!!!!!!
Volgende keer wat meer spactaculaire foto's.
Maar ja - ik moet nu al oppassen niet te overbelasten.
Die kans is nogal groot - dat stond ook op de website van de klimgrepen - waarom? Omdat het zo enorm leuk is! En ik heb heel wat afgeklommen vandaag om de juiste plaatsing van de greepjes te realiseren...
Maar ja - ik moet nu al oppassen niet te overbelasten.
Die kans is nogal groot - dat stond ook op de website van de klimgrepen - waarom? Omdat het zo enorm leuk is! En ik heb heel wat afgeklommen vandaag om de juiste plaatsing van de greepjes te realiseren...
maandag 11 augustus 2008
Schijtkat
Soms zijn katten zó vervelend.
Ik heb die rode kater, die is aan komen lopen. Elders in het blog heb ik beschreven hoe dat kwam.
Wuppie, zo heet het kleine monster, heeft een erg onaangename gewoonte ontwikkeld: schijten op mijn kwetsbare, pas aangelegde gazonnetje van tien vierkante meter groot. De tuin is vele malen groter, hij heeft kansen zat om diskreet en normaal wegwerkbaar z’n behoefte te doen. Maar nee: meneer poept op het grasveld, midden in het zicht, midden erin en hij trekt vervolgens de naburige grassprieten tot hooi om z’n produkt te bedekken. Wat ook vaak mislukt. Maar wat nu het ergste is: hij heeft constant diarree. Als het nou nog een normale stevige kattendrol was die hij uit zijn aarsje perste, zo één die je met duim en wijsvinger kan beetpakken en met een stevige zwaai in de tuin van de buren gooit (ehhh - bij wijze van spreken, uiteraard), dan zou ik het nog niet zo erg vinden.
Maar dit heeft de dikte van chocolademousse die in de zon heeft gelegen en de stank, die is werkelijk ondraaglijk. Dit is geen poepen, maar ‘laten lopen’.
Hoe krijg je dit weg?
Welnu, ik stop mijn hand in een boterhamzakje en grijp de smurrie vantussen de grassprieten. Dan hol ik naar de vuilnisbak, gooi het zakje daarin, loop terug en herhaal het tafereel. Want in één keer lukt het niet om alles mee te nemen…
Dan stinkt het pas echt enorm. Vervolgens pak ik de tuinslang en spuit de restanten weg, om af te sluiten met het harkje om de omvergespoten sprietjes weer overeind te krijgen. Dit maal drie op een dag en het gras is weer schoon.
Behalve gisteren.
Nadat ik de nog warme derrie had verwijderd sproeide ik het restant weg. Maar toen al het lichtbruine weg was zag ik nog wat anders. Wit, krioelend, kruipend. Getverderrie: wormen! En niet zo’n beetje groot ook, zeker zo’n halve centimeter. Ik zette de sproeier op keihard, ze daverden van het grasveld af. Hopelijk zijn ze verzopen in het aldus ontstane poeltje.
En Wuppie, die gaat zodirekt naar de dierenarts.
Ik heb die rode kater, die is aan komen lopen. Elders in het blog heb ik beschreven hoe dat kwam.
Wuppie, zo heet het kleine monster, heeft een erg onaangename gewoonte ontwikkeld: schijten op mijn kwetsbare, pas aangelegde gazonnetje van tien vierkante meter groot. De tuin is vele malen groter, hij heeft kansen zat om diskreet en normaal wegwerkbaar z’n behoefte te doen. Maar nee: meneer poept op het grasveld, midden in het zicht, midden erin en hij trekt vervolgens de naburige grassprieten tot hooi om z’n produkt te bedekken. Wat ook vaak mislukt. Maar wat nu het ergste is: hij heeft constant diarree. Als het nou nog een normale stevige kattendrol was die hij uit zijn aarsje perste, zo één die je met duim en wijsvinger kan beetpakken en met een stevige zwaai in de tuin van de buren gooit (ehhh - bij wijze van spreken, uiteraard), dan zou ik het nog niet zo erg vinden.
Maar dit heeft de dikte van chocolademousse die in de zon heeft gelegen en de stank, die is werkelijk ondraaglijk. Dit is geen poepen, maar ‘laten lopen’.
Hoe krijg je dit weg?
Welnu, ik stop mijn hand in een boterhamzakje en grijp de smurrie vantussen de grassprieten. Dan hol ik naar de vuilnisbak, gooi het zakje daarin, loop terug en herhaal het tafereel. Want in één keer lukt het niet om alles mee te nemen…
Dan stinkt het pas echt enorm. Vervolgens pak ik de tuinslang en spuit de restanten weg, om af te sluiten met het harkje om de omvergespoten sprietjes weer overeind te krijgen. Dit maal drie op een dag en het gras is weer schoon.
Behalve gisteren.
Nadat ik de nog warme derrie had verwijderd sproeide ik het restant weg. Maar toen al het lichtbruine weg was zag ik nog wat anders. Wit, krioelend, kruipend. Getverderrie: wormen! En niet zo’n beetje groot ook, zeker zo’n halve centimeter. Ik zette de sproeier op keihard, ze daverden van het grasveld af. Hopelijk zijn ze verzopen in het aldus ontstane poeltje.
En Wuppie, die gaat zodirekt naar de dierenarts.
zondag 10 augustus 2008
I love Alfa Romeo
Op Hyves, het groots(t)e online vriendennetwerk – wie kent het niet – kan je bij je profiel een lijst van merken aanmaken. Merken zijn in dit kader ook bijvoorbeeld personen, of gebeurtenissen. Maar, wel alleen Lievelingsmerken. Want merken die je haat die wil je natuurlijk nooit i.c.m. met je eigen naam zien staan. Je moet er toch niet aan denken dat zo’n walgelijk bedrijf als Frisia Financieringen, een zeikstem als James Blunt of vergelijkbare verschrikkingen ook maar in de buurt komen van je hyvespagina...
Nee - het gaat om de leuke, lekkere, coole, gerse, vette merken; merken waarmee je je onderscheidt, stoer kan doen of waarmee je je kan vereenzelvigen, ongetwijfeld is hier een briljante marketingterm voor.
Welnu, ik heb er een paar.
Eén ervan is Alfa Romeo. Dit merk gedraagt zich als een kind, ik bedoel niet kinderachtig, maar alsof het je eigen kind betreft. Kindje, eigenlijk. In de pubertijd, bijvoorbeeld. Je houdt ervan, hoewel het soms het bloed onder je nagels vandaan haalt.
Was het niet je eigen kind dan had je het allang het huis uit geschopt.
Maar dan – het is zo lief, zo mooi, je houdt er zielsveel van. Nooit zou je het inruilen voor een ander.
Nadat mijn Alfa het voor de zoveelste keer geflikt had het te begeven (ik houd ook zielsveel van de ANWB, vooral sinds vorige week zondag), ik voor de verandering een niet eens zo heel torenhoge rekening bij de garage kreeg voorgeschoteld, presteerde deze Italiaanse verleider het om me vandaag een superdeluxe brochure van hun nieuwe liefje, de Alfa Mito, toe te sturen.
Een zeer leuke auto, die ik op z’n vroegst in 2016 zal kunnen bezitten, als uitgereden tweedehandsje met ruim 80.000 op zijn, pardon, haar tellertje. Want nu is ze natuurlijk nog volstrekt onbetaalbaar. Arrogant kijkt ze me aan vanuit haar glossy pagina en fluistert me toe: ‘doe je ouwe 147 weg en rijd in mij...’
...ik ga volgende maand even kijken bij de dealer.
Nee - het gaat om de leuke, lekkere, coole, gerse, vette merken; merken waarmee je je onderscheidt, stoer kan doen of waarmee je je kan vereenzelvigen, ongetwijfeld is hier een briljante marketingterm voor.
Welnu, ik heb er een paar.
Eén ervan is Alfa Romeo. Dit merk gedraagt zich als een kind, ik bedoel niet kinderachtig, maar alsof het je eigen kind betreft. Kindje, eigenlijk. In de pubertijd, bijvoorbeeld. Je houdt ervan, hoewel het soms het bloed onder je nagels vandaan haalt.
Was het niet je eigen kind dan had je het allang het huis uit geschopt.
Maar dan – het is zo lief, zo mooi, je houdt er zielsveel van. Nooit zou je het inruilen voor een ander.
Nadat mijn Alfa het voor de zoveelste keer geflikt had het te begeven (ik houd ook zielsveel van de ANWB, vooral sinds vorige week zondag), ik voor de verandering een niet eens zo heel torenhoge rekening bij de garage kreeg voorgeschoteld, presteerde deze Italiaanse verleider het om me vandaag een superdeluxe brochure van hun nieuwe liefje, de Alfa Mito, toe te sturen.
Een zeer leuke auto, die ik op z’n vroegst in 2016 zal kunnen bezitten, als uitgereden tweedehandsje met ruim 80.000 op zijn, pardon, haar tellertje. Want nu is ze natuurlijk nog volstrekt onbetaalbaar. Arrogant kijkt ze me aan vanuit haar glossy pagina en fluistert me toe: ‘doe je ouwe 147 weg en rijd in mij...’
...ik ga volgende maand even kijken bij de dealer.
vrijdag 8 augustus 2008
dinsdag 29 juli 2008
Boulderen in Targasonne (FR)
Dit is boulderen: beklimmen van kleine stukken rots zonder touw.
Ik ga dit ook weer doen in september. Dus, als het goed is volgen er dan filmpjes van mijzelf!!
Foto's uit Maleisië
Nu online! De fotogallery van onze fietsvakantie in Maleisië. Vier weken langs de Zuid-Chinese zee.
Bekijk het: www.klavertje4.info/malaysia2008
Bekijk het: www.klavertje4.info/malaysia2008
maandag 24 maart 2008
Pasen
Vandaag is het Pasen. Al een paar dagen lente.
Wat doen we met Pasen dit jaar?
Lekker paasballen gooien.
En sneeuweieren eten. Het weer is echt gek geworden, het onweert nu ook nog.
Er is een sneeuwstorm gaande.
Pasen nu is veel kouder dan het was met Kerst.
Wat belooft dat voor de zomervakantie?
As eye see in het Engels.
Vanaf vandaag zullen mijn posts tweetalig zijn!
Waarom? Omdat het jammer is dat het in het Nederlands is.
Nederlands is een stomme taal.
Nee: omdat het jammer is dat het alleen in het Nederlands is.
Want dan kan 99% van de wereldbevolking mijn briljante blog niet lezen.
In het Engels is dat dan toch wat minder, zeg 30%?? M.a.w. ik denk dat minstens 70% van de wereldbevolking, die internettoegang heeft, Engels kan. Dat scheelt.
En.
Omdat ik vorige week iemand ontmoette die zei dat het 'a pity' was dat mijn blog niet in het engels is. Dat kan ik natuurlijk niet op me laten zitten.
Maar aangezien ik vertalen makkelijker vind dan rechtstreeks in het Engels schrijven, zijn de teksten er ook in het Nederlands. En waarom dat niet ook online te laten dan...?
Dus, voorlopig een dubbelblog.
Misschien dat ik in de toekomst zoveel Engelse ervaring heb opgedaan dat het alleen in het Engels gaat... enfin, eerst maar eens kijken of ik in staat ben alles fatsoenlijk te vertalen. Daar begin ik dan met de eerstvolgende post mee ;)
Waarom? Omdat het jammer is dat het in het Nederlands is.
Nederlands is een stomme taal.
Nee: omdat het jammer is dat het alleen in het Nederlands is.
Want dan kan 99% van de wereldbevolking mijn briljante blog niet lezen.
In het Engels is dat dan toch wat minder, zeg 30%?? M.a.w. ik denk dat minstens 70% van de wereldbevolking, die internettoegang heeft, Engels kan. Dat scheelt.
En.
Omdat ik vorige week iemand ontmoette die zei dat het 'a pity' was dat mijn blog niet in het engels is. Dat kan ik natuurlijk niet op me laten zitten.
Maar aangezien ik vertalen makkelijker vind dan rechtstreeks in het Engels schrijven, zijn de teksten er ook in het Nederlands. En waarom dat niet ook online te laten dan...?
Dus, voorlopig een dubbelblog.
Misschien dat ik in de toekomst zoveel Engelse ervaring heb opgedaan dat het alleen in het Engels gaat... enfin, eerst maar eens kijken of ik in staat ben alles fatsoenlijk te vertalen. Daar begin ik dan met de eerstvolgende post mee ;)
woensdag 30 januari 2008
Deep Throat
Ik erger mij werkelijk groen en geel aan dat gezanik van onze regering over films. Was er eerst het ge-emmer over een film van WIlders, die nog niet eens bestaat, nu heeft BNN het weer fout gedaan doordat ze pornofilm 'Deep Throat' (waar zou dat over gaan?) op teevee gaan uitzenden. Jawel, een pornofilm! Als die film nou na het jeugdjournaal zou komen kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar hij begint pas na middernacht. Kom op zeg. Meneer Rouvoet, u kunt uw teevee ook op een andere zender zetten. Zet niet zo'n keel op.
dinsdag 1 januari 2008
Er is leven na de dood
Na lang zoeken naar dat stompzinnige a4'tje waarop ik mijn digid-code had gekrabbeld (ja, ik heb dat kl***, k**-ding al drie (!!) keer opnieuw aan moeten vragen omdat ik het steeds kwijtraak), kon ik vanmiddag eindelijk kijken op de site van donorregister of mijn donorschap nog steeds klopt. En inderdaad. Men mag na mijn overlijden alles eraf- en eruitsnijden wat men wenst. Hoewel sommige delen niet aan te raden zijn, zoals mijn lever, maar dat terzijde.
Ik vind overigens, dat Nederland zich in de kwestie donorregistratie veel te slap opstelt. Of te vrijblijvend, zo kan je het ook noemen. Ik weet zeker, dat er zeer veel mensen zijn die geen donor zijn bij gebrek aan initiatief zich aan te melden. Ik vind dat het een feit zou moeten zijn, behalve als je aangeeft het niet te willen zijn , en niet andersom. Zo is dat in bijna alle ons omringende landen. Niet dat we daar een voorbeeld aan moeten nemen maar zo is het gewoon.
Eigenlijk vind ik het nog sterker. Als je geen donor wilt zijn heb je ook geen recht op organen van een ander. Religie of niet. Voor wat hoort wat.
Nog sterker: ik vind dat mensen die geen donor willen zijn gestraft dienen te worden, door meer belasting te betalen, of een taakjaar krijgen. Zoiets als het Duitse Pflichtjahr.
Want wat heb je nou aan je hartkleppen, of je huid als je dood bent? Het kan lekker meerotten je graf in, of meebranden in de crematieoven?
Maar goed, vul het in ieder geval in, het donorregister.
DONORREGISTER.NL
En vergeet niet eerst je digid op te zoeken!
Ik vind overigens, dat Nederland zich in de kwestie donorregistratie veel te slap opstelt. Of te vrijblijvend, zo kan je het ook noemen. Ik weet zeker, dat er zeer veel mensen zijn die geen donor zijn bij gebrek aan initiatief zich aan te melden. Ik vind dat het een feit zou moeten zijn, behalve als je aangeeft het niet te willen zijn , en niet andersom. Zo is dat in bijna alle ons omringende landen. Niet dat we daar een voorbeeld aan moeten nemen maar zo is het gewoon.
Eigenlijk vind ik het nog sterker. Als je geen donor wilt zijn heb je ook geen recht op organen van een ander. Religie of niet. Voor wat hoort wat.
Nog sterker: ik vind dat mensen die geen donor willen zijn gestraft dienen te worden, door meer belasting te betalen, of een taakjaar krijgen. Zoiets als het Duitse Pflichtjahr.
Want wat heb je nou aan je hartkleppen, of je huid als je dood bent? Het kan lekker meerotten je graf in, of meebranden in de crematieoven?
Maar goed, vul het in ieder geval in, het donorregister.
DONORREGISTER.NL
En vergeet niet eerst je digid op te zoeken!
Abonneren op:
Posts (Atom)
