Ik zag zojuist op teevee een documentaire over een voormalig-oostblokse vrouw die in Zweden reed met een auto, het was stikdonker, ze wist niet waar ze was. Ik had geen idee waar die documentaire over ging, ik kwam net binnen van het vuilniszakken buitenzetten in de regen. Maar het deed me denken aan toen ik in 1986 in Ierland weliswaar wel wist waar ik was -ongeveer-, maar het ook zo stikdonker was; je zag geen hand voor ogen.
Ik dacht, daarover moet ik toch eens een keer schrijven op m'n blog.
Toen vertelde de vrouw dat haar moeder was vermoord, op een dag, zomaar.
En daar hield de vergelijking op. De film ging er vast over dat deze Oostblokse zich in Zweden bevond, na het moeten overleven van dit familiedrama. En ik wilde gewoon gezellig gaan vertellen over een vakantietje in een heel dichtbij, even westers als veilig land, waar ik na het drinken van een paar biertjes een donker landwegje moest aflopen naar een rustig gelegen jeugdherberg...
Maar niet doen dus.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten