"Je hebt weer niet geblogd gisteren."
"Nee. Ik zat met de kat op schoot."
Wel een heel flauw en dom excuus, althans, in bijna ieder geval.
In mijn geval niet, aangezien het wel eens de laatste keer kon zijn voor die poes. Of kater, eigenlijk.
Ik gunde hem de warmte van mijn benen, en nam dus geen plaats achter de computer, waar ik nu wel zit.
Poes ligt nu uitgeteld en stervende op het tapijt. Haalt af en toe rochelend adem. Kan bijna niet meer op z'n pootjes staan. Ik ga snel weer op de bank zitten zometeen en til hem weer op me. Dan kan ik meteen die zeikstraal van een Jensen wegzappen. Gatverdamme. Weerzinwekkend dom gekrijs op die tv. Bijna erger dan de doodsstrijd van mijn huisdier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten