Laten we het nog een keer over sport hebben. Ik begon met ballet. Hoewel dat natuurlijk geen sport is. We kunnen het dus beter over hobby's hebben, en dan bedoel ik eigenlijk die hobby's waarvan je als kind zei: "ik zit op...". "Ik zit op balletles", of "ik zit op voetbal", of zo. Mijn moeder vond het prachtig: dochtertje, 6 jaar oud, dús op balletles. Je had dan zo'n blauw pakje - of zwart, maar dat vond ik stom. Eigenlijk vond ik die hele balletles stom. Na de les over de tweede positie hield ik ermee op.
Toen volgde zwemles, wat natuurlijk gewoon nodig was. Zwemles had ik in Sportschool Hein Essink, waar behalve zwemles ook judo werd gegeven. Fascinerend. Na het zwemmen gingen we dan kijken in de dojo (heet dat zo?) en zagen de jongens daar dan vechten. Veel leuker dan ballet. Maar, 'op judo' ben ik nooit gegaan.
Bij de zwemles durfde ik niet in het water te springen. Mijn broer vond dat zo irritant dat hij mij erin duwde. Ik schrok me te pletter, kreeg een golf chloorwater in m'n mond, was dus woedend op m'n broer, maar daarna durfde ik wel.
Als je op les kwam met pentekeningen op je huid, wat in mijn geval nogal eens gebeurde, dan mocht je niet meedoen. Hetzelfde gold voor pleisters, had je die, dan werden die door de zwemjuf hardhandig van je vel getrokken. Of ze stuurde je direkt naar huis. Toch was dat niet in Oost-Duitsland, maar gewoon in Eindhoven. In 1976.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten