Er zijn van die winkels waarvan je op een bepaald moment besluit dat je er nóóit meer heengaat. Om verschillende redenen, zoals onvriendelijk behandeld worden bijvoorbeeld. Maar dat is bijna nooit mijn reden. Want onvriendelijk personeel kan zijn of haar dag niet hebben, vervangen zijn of - eigenlijk is het onbelangrijk.
Nee, de reden bij mij is bijna altijd een verregaande teleurstelling wat betreft het aangeboden assortiment. Namelijk de meest voor de hand liggende dingen die je in zo'n winkel verwacht -"ik weet zeker dat ze dat hebben"- en waarvan dan toch weer blijkt van niet. Wel stom dat ik er toch keer op keer weer intrap, dan toch te gaan. Omdat ik het ben vergeten, of denk: misschien hebben ze dit tóch...
En vandaag gebeurde het weer. Ik ging naar V&D. Nu moet ik wel toegeven: een beetje dom was het wel te denken dat ze houtskool (om te tekenen) zouden verkopen. Maar ze hadden ooit een behoorlijke teken- en schilderafdeling, en je kon vroeger ook zo gemakkelijk marterharen penselen ontvreemden. En: er was olieverf, er waren ezeltjes, bespannen doekjes, contékrijt was er: maar geen houtskool. Natuurlijk niet.
Of zou er iemand zijn geweest, die op de hoogte was van mijn voornemen, en die heel gemeen, net voor halftwee, al het houtskool uit de schappen had gehaald en stiekem stond te lachen achter het rek met het crèpepapier en de vouwblaadjes? Ik denk het.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten