Lente

Gisteren is de lente begonnen.
Ik weet dat, omdat ik opeens ozon rook. Het was iets na negenen 's avonds, ik stapte naar buiten en rook het opeens... de geur van de lente. Het was nog wel koud, maar dat maakte niets uit: ozon is ozon. Ozon is de geur waarvan je hart sneller gaat kloppen als je in de schemering buiten staat, in je t-shirtje terwijl het nog wat te kil is, een windvlaag je even doet rillen, de geur waarvan je een rusteloos gevoel krijgt, alsof je verliefd bent.
Ozon ruikt als gemaaid gras met een laagje dauw of rijp erop.
Dat is het begin van de lente.
En dan maakt het niks uit of het januari is, en dat het misschien nog gaat vriezen, ooit.
Lente is lente.