Op de kleuterschool hadden wij van die pakjes melk, kwartlitertjes magere Campina. Brrr, wat vies. Je ouders bepaalden (en, waarschijnlijk, betaalden) of je melk moest drinken of niet. Gelukkig hadden de mijne bepaald dat ik niet hoefde. Ik vond het echt enorm smerig. Het smaakte naar karton.
Er was er een keer eentje over. Of het was ter ere van iets anders, ik weet het niet meer precies. Maar de juf zei tegen mij en een ander kindje:
"Nou, dan mogen jullie die wel delen!" Enthousiast stak ze twee rietjes in de verpakking en gaf het ons. We zaten tegenover elkaar.
Dat andere kind zei na verloop van tijd, toen het pakje leeg was:
"Pfff, nou, ik kan niet meer, wat veel."
Geen wonder, ik had net gedaan alsof, en geen slok, echt geen slok genomen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten