Vroeger [2]

Toen ik een jaar of 17 was ging ik eens een regeltje graffity aanbrengen, en wel een politiek getinte leus.
Met een tas vol spuitbussen was ik midden in de nacht uit het ouderlijk huis ontsnapt om de tekst aan te gaan brengen in een, overdag, zeer druk fietstunneltje. Samen met een vriendin, die wat creatievers dan enkel een tekst van plan was, fietste ik de binnenstad in, zette fiets om de hoek en stapte zelfbewust de tunnel in.
Er was niemand. Een beetje bang voor de politie was ik wel... maar toen pakte ik de rode spuitbus en kalkte in grote letters mijn leus op de muur. Er kwam één fietser langs, die ik met een uiterst agressieve blik direkt heel snel wist te laten doorrijden...

Ik verborg snel mijn spuitbus, en liep naar achter om het resultaat te bekijken. Niet gek: heel duidelijk, mooi groot, goed leesbaar. 22 letters. Bijna vier meter breed. Trots liep ik terug naar de fiets. Maar toen groeide de twijfel, moest dat ene woord niet met een D in plaats van een T?? En: ja natuurlijk. Het werd al drukker, maar ja, zo'n goeie tekst met een spelfout: dat kon echt niet.
Dus liep ik terug en maakte van de T een D. Kwestie van een boogje eraan. Maar zoals we weten van het Groot Nationaal Dictee, de eerste ingeving is vaak de goede, zo ook toen. Dat realiseerde ik me direkt toen ik klaar was, het moest toch een T zijn! Maar ja, de D was al bijna gedroogd, en een witte spuitbus had ik niet bij me...

De volgende dag heb ik op klaarlichte dag om vijf uur, onder het toeziend oog van tientallen fietsers, de D weer in een T veranderd. Met een speciaal voor dit doel aangeschafte witte.
En niemand, die daar iets van durfde te zeggen.